مقدمه
بسـم الله الـرّحمن الـرّحيم
سپاس و حمد بي‌اندازه و قياس از ويژگيهاي حضرت ربّ ودود ذوالجلال و الاءكرام، خداي منّان است كه بشر را بعد از آفرينش و هدايت تكوينيّه به خلعت حركت بسوي كمال به هدايت تشريعيّه راهنمائي و مخلَّع فرمود؛ اللَهُ وَلِيُّ الَّذِينَ ءَامَنُوا يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَـ'تِ إِلَي النُّورِ. [1]
و پاكترين درود و تحيّت و اكرام بر پيامبران و برگزيدگان راه خدا و طريق هدايت بسوي معارف حقّة او باد، كه با ارشاد خود بشر را از ظلمتكدة جهل به وادي ايمن انوار علم و دانش الهيّه رهبري نمودند، و از جمود و ركود به مقام سعة اطلاق و گشايش حقائق و واقعيّات به پرواز درآوردند.
خاصّه خاتم پيمبران حضرت سيّدالمرسلين محمّد بن عبدالله صلّي الله عليه وآله وسلّم و جانشينان او حضرت سيّد الوصيّين، أميرالمؤمنين عليّ بن أبي‌طالب و يازده فرزند امجد او كه يكي پس از ديگري عالم را به نور وجود خود منوّر، و با تحمّل أعباء خلافت و امانت الهي كاروان بشريّت را به ميقات خدا و لقاء او رهنمون شدند، و صداي پر طنين جرس قافله را به گوش جهانيان رساندند.
در دلهاي مردم از نفحات قدسيّه، نور و سرور و حبور وارد كرده، و آن دلها را به مقام عزّ خدا پيوستند. و راه عبور از عقبات مخوفه و كريوه‌هاي مهولة نفس را به راستي و درستي نشان داده، به مراحل و منازل واقعة در طيّ طريق آشنا نمودند. و انسان را به آخرين منزل خود كه مقام مقرَّبين و صدّيقين و مخلَصين است به حرم امن و امان حضرت پروردگار جميل و جليل رهبري كردند؛ فَلِلّهِ دَرُّهُم و علَيه أجرُهم و سلامُه علَيهم أجمَعين. از آنجائي كه توفيق الهي شامل حال اين بندة ناچيز شد، تا در روزهاي ماه مبارك رمضان از سنة 1396 و در شب‌هاي اين ماه از سنة 1399 هجريّة قمريّه با بسياري از برادران ايماني و اخلاّء روحاني بحث معاد كه از جمله شريف‌ترين و زيباترين بحث‌هاي اعتقادي است مرتّباً و مسلسلاً بازگو شود؛ خداوند رحمن و رحيم را سپاسگزارم كه با تأييدات بي‌نهايت و تسديدات بي‌دريغ خود باز بذل مرحمت و عنايت نمود تا مذاكرات را به رشتة تحرير آورده و به صورت مجالسي تدوين شود، و بالنّتيجه براي خود حقير و برادران ايماني عزيز و ارجمند موجب يادآوري گردد.
اين مجالس كه در حدود شصت و اندي خواهد بود، كيفيّت سير و حركت انسان را در دنيا و عالم غرور و اعتبار، و نحوة تبدّل نشأة غرور را به عالم حقائق و واقعيّات، و ارتحال او را بسوي خدا و غاية الغايات نشان مي‌دهد؛ و در ابحاثي مرتّباً از عالم صورت و برزخ و نحوة ارتباط ارواح در آنجا با اين عالم، و كيفيّت خلقت فرشتگان و وظائف آنها، و نفخ صور و مردن تمام موجودات و سپس زنده شدن همة آنها و قيام انسان در پيشگاه حضرت احديّت، و عالم حشر و نشر و حساب و كتاب و جزاء و عرض و سؤال و ميزان و صراط و شفاعت و أعراف و بهشت و دوزخ بحث مي‌نمايد. از آيات قرآن و اخبار معصومين و ادلّة عقليّه و فلسفيّه و مطالب ذوقيّه و عرفانيّه به نحو أوفي و اوفر آمده، و از ذكر اخلاقيّات و مواعظ نيز در حدود امكان كوتاهي نشده است.
اين مباحث در حدود ده مجلّد خواهد شد كه قسمت «معادشناسي» از دورة علوم و معارف اسلام را تشكيل مي‌دهد.
اين دوره در سلسلة عقائد شامل سه دورة «الله شناسي» و «امام‌شناسي» و «معاد شناسي» است؛ و در قسمت احكام و مسائل شامل بحث‌هائي در پيرامون قرآن كريم و مسجد و دعا و نماز و روزه و اخلاق و برخي از مسائل ديگر است كه به حول و قوّة الهي اميد است به تدريج مورد استفادة عموم قرار گيرد.
وَ مَا تَوْفِيقِي´ إِلاَّ بِاللَهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ. [2]
رَبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ. [3]
و هُوَ المُستَعانُ و علَيهِ التُّكْلانُ
سيّد محمّد حسين حسيني طهراني